Zespół policystycznych jajników
Jednym z najczęściej występujących u kobiet w wieku rozrodczym schorzeniem jest PCOS, czyli zespół policystycznych jajników. Jest to zaburzenie endokrynologiczne, które ma wiele charakterystycznych objawów, a tym samym jest bardzo uciążliwe dla borykających się z nim kobiet.
Objawy PCOSZespół policystycznych jajników wiąże się z dysfunkcją jajników. A to z kolei wpływa na zaburzenia miesiączkowania, hirsutyzm, problemy ze skórą (trądzik, łojotok), łysienie androgenne. Konsekwencją PCOS bywają również problemy z płodnością. Zespołowi policystycznych jajników towarzyszą często inne choroby i zaburzenia jak insulinooporność, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, choroby układu sercowo-naczyniowego czy też otyłość.
Na czym polega diagnostyka PCOS?Diagnostyka w tym przypadku uwzględnia kilka czynników. Badanie USG pozwala wykryć nieprawidłowości w budowie jajników, jednak do ostatecznej diagnozy konieczne jest również badanie hormonalne wykonywane w pierwszej fazie cyklu menstruacyjnego. O PCOS świadczą zarówno duże jajniki o dużej liczbie drobnych pęcherzyków, jak i podwyższony poziom androgenów, nieprawidłowy stosunek hormonu luteinizującego do hormonu folikukotropowego, wysoki poziom insuliny, zaburzenia gospodarki lipidowej i inne nieprawidłowości stwierdzane w badaniach dodatkowych.
Jak wygląda leczenie PCOS?Leczenie zespołu policystycznych jajników polega na zapobieganiu jego rozwojowi oraz chorobom współtowarzyszącym, a także na łagodzeniu objawów. Terapia dopasowana jest do indywidualnych potrzeb pacjentki – inaczej może wyglądać leczenie w przypadku kobiety planującej ciążę, a inaczej u kobiety, która ciąży nie planuje. Duże znaczenie mają również objawy, które nie u każdej pacjentki wyglądają podobnie.
Leczenie zespołu policystycznych jajników opiera się na leczeniu farmakologicznym. Stosuje się w nim leki hormonalne (w postaci tabletek antykoncepcyjnych), a także leki przeciwcukrzycowe i inne – w zależności od towarzyszących schorzeniu chorobom. Konieczna jest również stała kontrola lekarska – częste wizyty kontrolne, przezpochwowe badania USG oraz badania krwi. Zalecana jest także zmiana stylu życia na zdrowszy, uwzględniający między innymi aktywność fizyczną oraz dietę z niskim indeksem glikemicznym.
Można również zastosować leczenie operacyjne, tj. laparoskopię lub laparotomię.
