Krwawienia młodzieńcze
U młodych dziewcząt w okresie dojrzewania mogą pojawiać się tzw. krwawienia młodzieńcze. Może to być zarówno naturalny stan fizjologiczny spowodowany zmiennym stężeniem hormonów i brakiem jajeczkowania na początku miesiączkowania, jak i objaw stanu zapalnego czy też choroby nowotworowej. Młode dziewczyny, które dopiero zaczynają miesiączkować, mogą nie umieć odróżnić naturalnego krwawienia z dróg rodnych od tego, które spowodowane jest chorobą. Dlatego w każdym przypadku niepokojącego krwawienia z pochwy należy udać się do ginekologa.
Krwawienia młodzieńcze zazwyczaj są bezowulacyjne i nie mają cyklicznego charakteru. Nie towarzyszą im też dolegliwości charakterystyczne dla typowej miesiączki jak bóle menstruacyjne, nadwrażliwość piersi czy zatrzymanie wody w organizmie. Takie krwawienia mogą pojawiać się przez wiele miesięcy zanim wystąpi „prawdziwy”, owulacyjny cykl.
Kiedy krwawienia młodzieńcze mogą być niebezpieczne?Nie należy bagatelizować krwawienia młodzieńczego. Jeśli trwa ono dłużej niż 7 dni i towarzyszą mu inne dolegliwości, konieczna jest konsultacja lekarska – zarówno ginekologiczna, jak i endokrynologiczna. W niektórych przypadkach może być również konieczna konsultacja hematologa, a nawet i onkologa. O dysfunkcyjnym krwawieniu mogą świadczyć takie objawy jak:
- krwawienie występujące przez okres dłuższy niż 7 dni,
- obfite krwawienie,
- zawroty głowy,
- nudności,
- senność.
Należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, jeśli krwawienia są obfite i występują przez dłuższy czas – tego rodzaju krwawienia czynnościowe mogą być bowiem bardzo niebezpieczne nie tylko dla zdrowia, ale i dla życia.
Co obejmuje diagnostyka krwawień młodzieńczych?Podstawę stanowi dokładny wywiad z pacjentką. Warto przygotować informacje na temat tego, od kiedy występują krwawienia, ile trwają, co jaki czas się pojawiają i jakie inne dolegliwości im towarzyszą. Ważne jest też, by poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, a także okolicznościach, w których pojawiają się krwawienia.
Diagnostyka obejmuje pomiar podstawowych parametrów (m.in. ciśnienia tętniczego), badanie ginekologiczne oraz morfologię krwi, stężenie prolaktyny, hormony tarczycy i inne badania zalecone przez lekarza na podstawie indywidualnych dolegliwości.
